Osmanlı-Kutsal İttifak Savaşları
Osmanlı-Kutsal İttifak Savaşları, Osmanlıların II. Viyana Kuşatması’nda başarısızlığa uğramasından cesaret alan bir grup Avrupa ülkesinin Kutsal İttifak adı altında birleşip Osmanlılara karşı giriştikleri savaştır.
Osmanlı-Kutsal İttifak Savaşları (1683-1699), Osmanlıların II. Viyana Kuşatması’nda başarısızlığa uğramasından cesaret alan bir grup Avrupa ülkesinin Kutsal İttifak adı altında birleşip Osmanlılara karşı giriştikleri ve bu ülkelerin Macaristan, Ukrayna ve Dalmaçya’da hâkimiyet kurup Balkanlar’daki Osmanlı hâkimiyetine büyük darbe vurmaları ile sonuçlanmış bir savaşlar dizisidir. Osmanlı tarihinde Felaket Seneleri veya Küçük Kıyamet olarak da geçer. Avrupa tarihinde ise genelde Büyük Türk Savaşı olarak bahsedilir.
1698 yılında İngiltere ve Hollanda’nın arabuluculuğunda, Avrupa’da savaşan devletlerin delegelerinin Macaristan’ın Karlofça kasabasında toplanıp anlaşması uygun görüldü.
Zenta Savaşı’ndan sonra son Osmanlı kuvvetleri de dağılmış, Habsburg orduları Macaristan şehirlerini ve buradaki Osmanlı kale ve tahkimatlarını ele geçirmişti. Bu şehirlerdeki Osmanlı garnizon kuvvetleri ve Müslüman halk düşmana direnememiş, çoğunlukla yok edilmişti. Rusya hedefi olan Azak ve çevresini 1696’dan beri elinde tutuyor, Venedikliler Dalmaçya kıyılarında hâkimiyet kurmuş, Leh orduları ise Podolya’yı işgal etmişti.
Ateş gücü yüksek Kutsal ittifak orduları hızlı hareket edip kendilerine yakın olan Osmanlı noktalarına hızlı akınlar düzenlerken, sefere çıkmak için İstanbul’dan büyük ordularla hareket etmek zorunda olan Osmanlı Ordusu zayıf ve hantal yapısıyla yenilgiye mahkûm olmuştu.
Osmanlı tarafında son umut olan II. Mustafa’nın Avusturya seferleri başarısız olunca padişah savaşlarla ilgilenmeyi bırakmıştı. Bu yüzden yenilginin nedenleri ve sonuçları iyi tahlil edilememiş, bu savaşlar sonrasında herhangi bir yenilik hareketi görülmemiştir.
Osmanlı ile Avusturya, Lehistan, Venedik, ve Rus Çarlığı arasında başlayan görüşmeler iki ay sürdü. Sonunda 26 Ocak 1699 günü Karlofça Barış Antlaşması imzalandı. Antlaşmaya göre Avusturya; Macaristan ve Transilvanya’nın büyük kısmını aldı. Lehistan Podolya’yı, Venedik ise Dalmaçya kıyıları ile Mora Yarımadasını almış oluyordu.
Antlaşma özellikle Balkanlar ve Orta Avrupada’daki Osmanlı üstünlüğünün sona erip Habsburg üstünlüğünün başladığının işareti habercisi oldu.
Antlaşma ile, Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu 249.000 km2, Venedik 32.000 km2 ve Lehistan 45.000 km2 toprak elde etti. Bu anlaşma ile Osmanlı 326.000 km2 toprak kaybetti.
Osmanlı İmparatorluğu ile Rus Çarlığı, 1700 yılında İstanbul Antlaşması adında ayrı bir antlaşma imzaladılar. Antlaşmaya göre, Azak Kalesi ve çevresinin Rusya’da kalması kabul edildi.
Azak’ın alınması, Rusya’da uzun süren savaşa ve kayıplara bakıldığında küçük bir kazanç gibi görünse de, ileride Rusya’nın bir donanma gücüne dönüşmesinde çok önemli bir etken oldu ve Karlofça ile İstanbul Antlaşmaları’nda Rusya’nın elinde önemli bir koz oldu. Azak’ta bir deniz üssü kuran Petro, bunu da yeterli görmeyip Taganrog’da yeni bir üs kurdu ve Rus Karadeniz Donanması’nın temellerini attı. Yine de Kırım’da devam eden Osmanlı hâkimiyeti yüzünden Azak, o yıllarda Rusya’nın Karadeniz’e tam açılımını sağlayamadı.
Azak’ın alınması ve bunun Osmanlılar tarafından kabul edilmesi sayesinde, I. Petro Osmanlı cephesini kapatıp ilgisini Baltık Denizi’ne yöneltti ve kuzeyde İsveç ile savaş başlattı (Büyük Kuzey Savaşı).
Bu anlaşma ile de Osmanlı Devleti, 20.000 km2 toprak daha kaybetti. Böylece Osmanlı’nın toplam toprak kaybı 346.000 km2‘ye ulaştı.