Osmanlı-İran Savaşı (1821-1823)

Osmanlı-İran Savaşı (1821-1823)

Osmanlı-İran Savaşı (1821-1823), Osmanlı Devleti ile İran’daki Kaçar Hanedanı arasında 1821-1823 yılları arasında Irak ve Doğu Anadolu Bölgesi’nde yapılmış olan bir dizi savaştır.

1813 yılındaki Gülistan Antlaşması ile Azerbaycan ve Kafkaslar’da Ruslara büyük ölçüde toprak kaptıran İran’daki Kaçar Hanedanı, bu toprak kayıplarını Osmanlılar’dan toprak alarak telafi etmek istediği için, Avrupalıların da kışkırtmalarıyla Bağdat ve Şehrizor bölgelerine saldırılar düzenledi. Sınır olaylarının ve saldırıların yoğunlaşması üzerine II. Mahmut, İran’a savaş ilan etti (1820).

İran orduları, Osmanlı idaresinden memnun olmayan, Doğu Anadolu Bölgesi’ndeki bazı İran (Kaçar) yanlısı aşiretlerin de yardımıyla Doğu Beyzaıt ve Bitlis’i aldıktan sonra Erzurum ve Diyarbakır’a doğru iki koldan ilerlediler. Savaş Osmanlılar’ın aleyhine devam ederken İran Ordusunda büyük bir kolera salgını başladı. İran Ordusu’nun ağır kayıplar vermesi üzerine Kaçar hükümdarı Feth Ali Şah barış istedi ve Erzurum Antlaşması yapıldı. Bu antlaşmayla İran ele geçirdiği yerleri geri vererek eski sınırlarına çekilmeyi kabul etti.